Heel eventjes gebruikte premier Mark Rutte de beeldspraak van de hamer en de dans. De hamer gebruik om met een ferme tik het virus een kopje kleiner te maken en de dans is de situatie daarna als je probeert het virus onder controle te houden. Veel hoor je niet meer van die beeldspraak. Zou dat komen omdat men de hamer niet durft te hanteren en men weinig fiducie heeft in de dans?
Deze week zijn vertrouwelijke memo’s vrijgegeven uit de zondagse Catshuissessie van 25 oktober. Uit een memo van de drie economieministers (Wopke Hoekstra, Wouter Koolmees en Eric Wiebes) blijkt dat die drie ministers sterk gekant waren tegen een volledige lockdown (de hamer), mede omdat ze weinig vertrouwen hadden in de dans (een uitgebreid testbeleid).
Er is een uitgebreide
presentatie gegeven over een volledige lockdown, waarbij er niet gereisd mag worden, de scholen dicht gaan en ook winkels, bibliotheken, sportscholen, sportverenigingen, musea, bioscopen, restaurants, zwembaden, pretparken, speeltuinen en casino’s, dicht gaan. Een lockdown zoals we die tot nu toe alleen nog maar in het buitenland zagen.
In een poging de economische effecten ervan in te schatten, hebben de drie economieministers hun
analyse op een rij gezet. Ze moeten meteen toegeven dat het niet mogelijk is de effecten te kwantificeren. En toch zijn ze ervan overtuigd dat een harde lockdown tot heftige gevolgen leidt, nu en op lange termijn. De economie zou maar liefst 22% krimpen, in plaats van met 8% bij de huidige beperkingen. En de werkgelegenheid neemt met bijna een kwart af, in plaats van de huidige -9%. Heftige cijfers.
Maar de kritiek zit vooral ook in de inschatting van de situatie ná de lockdown:
“Daarnaast volstaat het testbeleid op dit moment niet, waardoor de kans groot is dat na een volledige lockdown het virus weer opleeft en opnieuw maatregelen nodig zijn.”
en:
“Een volledige lockdown kan enkel aantrekkelijk zijn als deze kortstondig is en kleine oplevingen van het virus daarna snel de kop in kunnen worden gedrukt (“hamer”). Dit vergt onder andere (preventief) testbeleid en bron- en contactonderzoek, dat daarvoor momenteel niet voldoende geëquipeerd lijkt (“dans”).”
Inmiddels is bekend dat ze er gewoon niet uitkwamen met elkaar. Zorgminister Hugo de Jonge en premier Rutte wilden harde ingrijpen, de economieminsters wilden dat niet. Het laffe compromis werd begin november ingevoerd: twee weken gingen theaters, bioscopen en bibliotheken dicht en gingen de maxima voor huwelijken en uitvaarten omlaag. Een onduidelijke ingreep met een onduidelijk doel, zonder effect en zonder evaluatie. En ondertussen lopen de besmettingen hard op en gebeurt er vooralsnog niets.